Φωτιά βάζει στα καφενεία η συζήτηση για τα «μισακά»

Με «ακήρυχτο πόλεμο» μοιάζουν τον τελευταίο καιρό οι συζητήσεις στα επαρχιακά καφενεία με αφορμή τις βασικές κατευθύνσεις της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής που θα ισχύσει μετά το 2013 και με επίκεντρο τις πολλές και διαφορετικές ερμηνείες που δίνονται από ειδικούς και ενδιαφερόμενους για το θέμα της ορολογίας του «ενεργού αγρότη». Όπως γράφει το σχετικό άρθρο της εφημερίδας Agrenda, μπορεί σε πολιτικό επίπεδο ο όρος να επενδύεται με «τεχνοκρατικό μανδύα» προκειμένου να μην φουντώσουν περαιτέρω οι αντιπαραθέσεις, όμως για τους συντελεστές του αγροτικού χώρου η συζήτηση δεν τελειώνει με τα όσα προβλέπονται στο Μητρώο Αγροτών και στα υπηρεσιακά σημειώματα των επιτελών της πλατείας Βάθη.
Οι αγρότες αντιλαμβάνονται πολύ καλά πως η συζήτηση που άνοιξαν πρώτα απ’ όλους οι Βρυξέλλες, έχει ουσία και νόημα, καθώς στην πραγματική οικονομία, χρόνια τώρα, χιλιάδες κάτοχοι αγροτικής γης «πλασάρονται» ως καλλιεργητές, εισπράττοντας έτσι και το «ακριβό τσεκ» της ενιαίας ενίσχυσης και ένα αξιόλογο ενοίκιο, ενώ δεν λείπουν οι περιπτώσεις που ορισμένοι εξ’ αυτών «βάζουν χέρι» και στη συνδεδεμένη ενίσχυση των πραγματικών καλλιεργητών των αγροτεμαχίων τους.
Η υπόθεση έχει ξεκινήσει πολύ πριν την τελευταία αναθεώρηση της ΚΑΠ με τα γνωστά ως «μισακά», που έδιναν στους ιδιοκτήτες γης το δικαίωμα να εμφανίζονται είτε ως αποκλειστικοί καλλιεργητές είτε ως συγκαλλιεργητές των κτημάτων τους, ενώ όλοι ήξεραν πως στην ουσία νοίκιαζαν τα κτήματα σε άλλους αγρότες οι οποίοι, είτε εξ’ ανάγκης είτε για «ιστορικούς» καθαρά λόγους, συμβιβάζονταν μ’ αυτό το καθεστώς.
Τα «πανάκριβα» δικαιώματα (επί κοινοτικών ενισχύσεων) που εξασφάλισαν μετά το 2006 οι θιασώτες των «μισακών» τους έκαναν ακόμα πιο «καχύποπτους» και «σκληρούς» στη διαπραγμάτευση με τους πραγματικούς καλλιεργητές, αναζητώντας κάθε φορά τρόπους, για να… φυλάνε τα νώτα τους!
Είναι αναρίθμητες οι περιπτώσεις ιδιοκτητών γης που εκμεταλλευόμενοι την «ανάγκη» των καλλιεργητών να μείνουν στην παραγωγή και να αποσβέσουν τις επενδύσεις τους (τρακτέρ, μηχανήματα, εξοπλισμός) ή και να εξοφλήσουν τα χρέη τους προς τις τράπεζες, όριζαν μονομερώς τους όρους των συμβολαίων «χρήσης» της γης, καθώς δεν επρόκειτο για απλή ενοικίαση αλλά για ένα σύνθετο δούναι και λαβείν, βασική επιδίωξη του οποίου ήταν και παραμένει η διαιώνιση των δικαιωμάτων. Έτσι, ενώ όλοι ξέρουν ποιος καλλιεργεί τη γη, τι έξοδα κάνει και τι κόπο καταβάλει, οι περιώνυμοι μεγαλοϊδιοκτήτες απολαμβάνουν τα «ευεργετήματα» της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, φαλκιδεύοντας στην ουσία την πραγματική ανάπτυξη της γεωργίας και κτηνοτροφίας στη χώρα μας.
Δεν είναι, λοιπόν, λίγες οι περιπτώσεις αυτών που χωρίς να έχουν πατήσει το πόδι τους στο χωράφι, στα χαρτιά εμφανίζονται σαν καλλιεργητές, στερώντας από κάποιους άλλους, πραγματικούς αγρότες, το δικαίωμα… στο μέλλον.
Είναι όλοι αυτοί οι ιδιοκτήτες ή μεγαλοϊδιοκτήτες αγροτικής γης «ενεργοί αγρότες»; Ποια θα είναι η μέριμνα της νέας ΚΑΠ στο συγκεκριμένο θέμα;
Κι ακόμα, όλοι εκείνοι που κάποια στιγμή εξασφάλισαν, με βάση τις ιστορικές περιόδους αναφοράς «ακριβά» δικαιώματα για βαμβάκι ή βιομηχανική ντομάτα και επί σειρά ετών ενεργοποιούν τα δικαιώματά τους καλλιεργώντας  συστηματικά σιτηρά ή υποτυπωδώς όψιμες καλλιέργειες, τι θα γίνουν; Θα έχει την ίδια τύχη ένας αγρότης που ενεργοποιούσε το βαμβάκι με βαμβάκι κι ένας καλλιεργητής που περιορίσθηκε σε άλλες καλλιέργειες «φθηνών» ή καθόλου δικαιωμάτων; Πώς επιβεβαιώνεται ένας ιδιοκτήτης μη καλλιεργητής που δηλώνει κάθε χρόνο δεκάδες ή και εκατοντάδες στρέμματα με μηδική, χωρίς να διαθέτει ούτε ένα τιμολόγιο πώλησης της παραγωγής του; Μέχρι πότε ο ίδιος ιδιοκτήτης γης θα απολαμβάνει το «ακριβό» τσεκ του βαμβακιού που καλλιεργούσε κάποιος άλλος, ενώ σήμερα, στην καλύτερη περίπτωση, ενεργοποιεί το «ακριβό» δικαίωμα με «φθηνό» σιτάρι;

Αυτά είναι ορισμένα μόνο από τα «κρυφά» ερωτήματα που αναζητούν απαντήσεις είτε στα γραφικά καφενεία των χωριών είτε στο πολύβουο κτίριο της οδού Rue de laLoi          και στα οποία θα πρέπει σύντομα να καταθέσει τις δικές της προτάσεις και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης.